Wnioskodawca wraz z rodzicami zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Ponieważ jest studentem i nie ma zdolności kredytowej, współkredytobiorcami zostali rodzice. W umowie kredytu widnieje trzech kredytobiorców solidarnych, natomiast w akcie notarialnym jedynym właścicielem mieszkania jest wnioskodawca. Mimo iż od samego początku mieszkanie należy do wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni. W jego przypadku nie doszło do darowizny (jeżeli chodzi o kredyt), tylko do zwolnienia z długu. Dłużnik solidarny spłaca własny dług, a nie cudzy, a spłaty kredytu nie można zakwalifikować jako darowizny. Skarbówka uznała, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów opodatkowania wymieniony w powyższym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na jej terytorium, tytułem m.in. darowizny.
Umowa darowizny
Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmowym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu. Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny – nie podlega podatkowi od spadków i darowizn. W myśl postanowień art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego – sposobem zobowiązania kilku dłużników jest to, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu – aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.
Umowa kredytu hipotecznego
W przedmiotowej sprawie, mimo iż od samego początku mieszkanie należy do wnioskodawcy, to wyłącznie rodzice spłacają kredyt jako kredytobiorcy solidarni. Dłużnik solidarny spłaca własny dług, a nie cudzy, a spłaty kredytu nie można zakwalifikować jako darowizny i nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u kredytobiorcy, który nie dokonuje spłaty. W opisanym stanie faktycznym, źródłem spłaty rat kredytu przez rodziców jest umowa kredytu hipotecznego. Taka natomiast umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy. Zatem spłaty kredytu przez współkredytobiorców, tj. dłużników solidarnych z umowy kredytu, nie można zakwalifikować jako darowizny. Oznacza to, że powyższe nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u wnioskodawcy, który dokonał zakupu lokalu mieszkalnego ze środków uzyskanych ze wspólnie zaciągniętego kredytu hipotecznego.
Interpretacja indywidualna z 26 kwietnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4015.8.2018.2.MSI
wszystkie artykuły
